Kompozytorzy na Celowniku

Kujawsko-Pomorski Oddział Związku Kompozytorów Polskich, we współpracy z Akademicką Przestrzenią Kulturalną, zaprasza na nietypowy, jedyny w swoim rodzaju koncert, podczas którego zabrzmią najnowsze kompozycje instrumentalne i elektroniczne młodych twórców naszego regionu. Organizatorzy gwarantują wysmakowane i przestrzenne wrażenia artystyczne. Podczas koncertu będzie można usłyszeć żywe instrumenty, m.in. skrzypce, saksofon czy akordeon, które w połączeniu z przetworzeniem komputerowym zabrzmią zupełnie inaczej. Nie zabraknie także improwizacji przy udziale mediów elektronicznych, a także zupełnie nie tradycyjnej muzyki czysto-instrumentalnej. Zapraszamy wszystkich miłośników świeżych oraz wysmakowanych doznań artystycznych.

Podczas koncertu usłyszmy:

Piotr Komorowski i Autorski Tim – Harmonia mundi 
  /kompozycja elektroniczna/
Harmonia Mundi (2007) to kompozycja elektroniczna zainspirowana teoriami astronomicznymi Pitagorasa i Keplera. Pitagorejczycy wierzyli, że ciała niebieskie poruszając się po kryształowych okręgach wytwarzają muzykę sfer – „harmonia mundi”. Nie słyszymy jej, gdyż dźwięki te są stale obecne, a nasze dusze przywykły do niej. Kepler w swoim dziele „Tajemnice kosmografii” przedstawił teorię boskiej harmonii – transponując proporcje odległości planet od słońca (aphelium i perihelium) na interwały (odległości) muzyczne. Według niego niebiańska muzyka przypominała polifoniczny motet ze współbrzmieniami tercji i sekst.
Kompozycja ta jest wspólnym dziełem grupy AUTORSKI TIM, w składzie: Miroslav Miša Savić, Aleksandar Vasiljević, Piotr Komorowski, Darija Medić, Damjan Ćirilović, Milan Popović.

Marcin Gumiela - Lights of the Night
wyk. Jędrzej Rochecki– skrzypce, Michał Warcaba – klarnet, Stanisław Miłek – akordeon
  /kompozycja akustyczna/
Kompozycja ta jest jednoczęściowym triem na klarnet, skrzypce i akordeon. Przebieg muzyczny utworu kształtowany jest do pewnego stopnia przez wykorzystanie techniki aleatoryzmu kontrolowanego. O konstrukcji decyduje zmieniające się tempo, ruchliwość motywów, dynamika oraz kolorystyka dźwiękowa. W formalnych ramach kompozycji celowo zastosowane zostały niedookreślenia, dając muzykom pewną swobodę wykonawczą.

Sławomir Opaliński – Pictures of the moon 
wyk. Adam Kołacki – saksofon altowy 
  /kompozycja elektroniczo-akustyczna/
Inspiracją do powstania kompozycji był księżyc, a dokładniej pejzaże, jakie z jego udziałem można zaobserwować na nocnym niebie. Szczególny zachwyt kompozytora budzą chmury przesuwające się na tle tarczy księżyca, które przysłaniają w niezwykły czasem sposób jego światło. Gra świateł, ruch i bezruch są główną ideą kompozycji. Muzyka powstała z owej inspiracji jest jedynie próbą uchwycenia, zatrzymania jednorazowego, niepowtarzalnego wrażenia, obrazu, a nie naśladownictwem zjawisk przyrody. Forma kompozycji, jak wskazuje tytuł, jest segmentowa i jednocześnie otwarta, dając możliwość powstawania kolejnych obrazów-miniatur. Każdy obraz jest natomiast zamkniętą konstrukcją. Wszystkie łączy specyficzna aura tajemniczości, niepokoju, czasem przewidywalności, którą oddaje użyta tu warstwa elektroniczna utworu.

Łukasz Godyla – Barwy nocy 
  /kompozycja elektroniczna/
Utwór napisany za pomocą techniki strukturalizmu interwałowego. Cały przebieg opiera na się na 3 interwałach: sekundy wielkiej, tercji małej i kwarty czystej. W utworze zostały wykorzystane dźwięki zaczerpnięte z przyrody.

Jędrzej Rochecki – Improwizacje astro tonalne 
  / kompozycja elektroniczna improwizowana/
W zamierzeniu kompozytora „Improwizacje astro tonalne” to utwór improwizowany na elektronikę i dowolny instrument lub instrumenty. W warstwie elektronicznej znajdują się mocno przetworzone odgłosy, niektóre możliwe do rozpoznania, które są wyzwalane za pomocą klawiatury. Utwór ma wyzwalać skojarzenia z kosmosem, z podróżą kosmiczną, z abstrakcją wszechświata, stąd też decyzja o braku ścisłej formy opisanej nutami oraz odniesień tonalnych. Będzie to pierwsze i jedyne w tej formie wykonanie, a kompozytor sam nie wie co z tego wyjdzie.

Michał Dobrzyński – Montage
wyk. Ewa Gruszka - skrzypce  
  /kompozycja elektroniczno-akustyczna/
Ogień i woda. Rozum i emocje. Dynamika i statyka. Dualizm: tutaj – dwie skontrastowane ekspresje – jak dwa skrajnie różne charaktery, zostały połączone w jedną całość. Czy poprzez współistnienie w jednej przestrzeni muzycznej zbliżyły się do siebie, pozwoliły odczuć, że istnieje coś, co je łączy, przenika, czy może tylko ukazały swoją bezkompromisową odmienność? Utwór jest próbą znalezienia dla nich wspólnej płaszczyzny. A może jej istnienie to tylko złudzenie, a całość została zmontowana w jedną abstrakcyjną i celowo skontrastowaną przestrzeń?